In de pas lopen, in de maat…….

“Ik scheet bagger”. Na jaren als directeur gewerkt te hebben kreeg ik het verzoek om les te geven aan een groep 8. Ik was de zevende leerkracht in dat jaar. Ach, dacht ik, ik kan dat en nam de uitdaging aan. Het was een hele pittige groep en ze hadden de eind CITO net achter de rug. Jammer. De groep was rumoerig, een beetje evil er werd gepest en zelfs gebeten. Ga er maar aan staan. En wat doe je dan….. Ik had wel orde maar er was geen samenhang. Nou ben ik dol op structuur en trommels. Mooi voorbeeld van dat soort muziek is de Slagerij van Kampen. Ik ging met de groep lopen in de maat. Dat is zo leuk om te doen. Eerst een voor een, vervolgens met twee tegelijk en dan drie en dan vier tegelijk. Uiteindelijk loop je met de hele groep op een rij. Het aardige van deze vorm is dat je je zo concentreert op de maat en gelijk lopen en de rij recht houden, dat het niet meer uitmaakt naast wie je loopt.

Ik deed dat op het schoolplein. Dat stoorde andere leerkrachten. Het mocht niet meer. Ik ben niet voor 1 gat te vangen dus ik ging op de straat voor het schoolgebouw.

Kinderen klaar , muziekje klaar, conciërge voor de hoofdingang….. We zouden beginnen met tweetallen. Tot de hoek van de straat en weer terug. De muziek startte, de kinderen startten, ik bleef staan. En toen hup, de kinderen kwamen niet terug maar liepen de hoek om. Weg waren ze. “Ben je ze kwijt”? zei de conciërge .”Nee hoor, ze zijn zo terug.” Eindeloos duurde het. Ik kon niet hard lopen dus erachteraan was geen optie. Fietssleutel binnen halen duurde te lang. Uiteindelijk kwamen de kinderen met allemaal een vette grijns op hun gezicht keurig op de maat van de andere kant weer terug. Ik deed de deur open en ze marcheerden regelrecht naar hun plaats. De samenhang was terug, er ontstond een fijne sfeer. We hebben het schooljaar goed afgerond.

Om samenhang te krijgen binnen het gezin of binnen een samengestelde gezin is dit zeker een aanrader. En het is zo leuk om te doen, ook voor kleine kinderen.