Schoolreizen
Wat een drama, de schoolreizen.
Kinderen verheugen zich altijd zeer op de schoolreizen. Dat snap ik. Lekker er een dagje of een paar dagen op uit. Elders een nachtje slapen is een feest……..maar niet altijd voor iedereen
Op schoolreis met de kleuters. Voor ouders van net vierjarigen is dat best spannend. Ouders van kleuters willen allemaal mee op schoolreis. Nou, dat kan dan. Ouders krijgen een groepje van ongeveer drie kinderen om over te “waken”. Best een hele klus voor veel ouders. De ene ouder zit de hele dag op haar mobiel, de ander heeft zich niet gerealiseerd dat het niet handig was om haar hoogste hakken te dragen. Er zijn ook ouders die vinden dat hun groepje meer verdient dan de anderen en hij/zij trakteert dan “geheel goed bedoeld” op een frietje of een ijsje. Dit tot ontsteltenis van de leerkrachten.
Maar goed, het begint met het verzamelen in het lokaal. Er volgt nog een keer een uitgebreide uitleg. Dan moeten alle kinderen weer een keer plassen, want stel je voor… en dan de wandeling naar de bus in de straat.
Als de bus er al staat. Want wat als de bussen er nog niet zijn? Wie had ze ook al weer geregeld? Komen ze wel vandaag. (de bussen stonden een keer bij het huis van de juf in plaats van op school). Meestal gaat het goed. Dan moeten alle kinderen in de bus, welke van de drie bussen als je met vijf groepen bent? Ondertussen moeten de kinderen ook nog geteld worden. Stel er zit nog een kind op de wc? Halve groepen kinderen gaan de bus in en na vijf minuten er weer uit, verkeerde bus. Kortom Gemiddeld staan uitzwaaiende ouders meer dan een half uur te wachten voordat de bussen zijn vertrokken.
De groepen 3 tot en met 6 gaan een hele dag weg met de bus. “Denk er om, dat mijn kind veilig weer terug komt”, zei een ouder. Dat kan ik niet garanderen, was mijn reactie. Het is een hele happening en je dient als ouder ook je kind goed te instrueren. Deze ouder liet het daar niet bij. Een brief naar het bestuur…. Al met al was de keuze het kind gaat mee of het kind blijft thuis. Het kind is meegegaan. Voor deze schoolreizen geldt, doen we iets educatiefs of mag het ook een pretpark zijn.
Dat verschilt per school, want heb je een school met ouders die relatief weinig verdienen, dan is een pret[park natuurlijk geweldig, want deze ouders kunnen zo’n dagje uit niet betalen. Heb je een school met goed verdienende ouders, dan zijn de meeste kinderen al in de pretparken geweest. Ook voor deze groepen geldt dat het heel fijn is als iedereen heel weer terug is.
Dan de hoogste groepen, die gaan vaak op kamp. Ik zou daar een boek over kunnen schrijven. Kinderen vinden het geweldig en je ziet hele andere kanten van kinderen. Zo is het mij altijd opgevallen dat kinderen die op scouting zitten socialer en behulpzamer zijn. We doen het even met z’n allen.
Kinderen die last hebben van heimwee hebben het zwaar. Dat snap ik heel goed , want ik had vroeger ook heimwee.
Leerkrachten hebben het ook zwaar. Je hebt een grote verantwoordelijkheid. Je maakt korte nachten, wat als kinderen zich niet gedragen, wat als je een kind kwijt bent. Oeh ga er maar aan staan.
En als alles weer achter de rug is en de bussen zonder zichtbare kinderen voor de school parkeren, dan ga ik ervan uit dat ouders en kinderen de leerkracht even bedanken. Of is dat ouderwets?
Even gewoon een lief filmpje.